Lancia Stratos HF (Tipo 829), znana jako Lancia Stratos, to samochód sportowy z tylnym silnikiem umieszczonym centralnie, zaprojektowany do rajdów, wyprodukowany przez włoskiego producenta samochodów Lancia. Odniósł wielki sukces w zawodach, wygrywając Mistrzostwa Świata w Rajdach w 1974, 1975 i 1976 roku; a także wygrywając Targa Florio w 1974 roku, wygrywając Tour de France Automobile pięć razy i Giro d'Italia automobilistico trzy razy.
Samochód zdobył tytuły mistrzowskie w latach 1974, 1975 i 1976 w rękach Sandro Munariego i Björna Waldegårda i mógłby wygrać więcej, gdyby wewnętrzna polityka w grupie Fiat nie powierzyła odpowiedzialności za rajdy Fiatowi 131 Abarth. Oprócz zwycięstw w Rajdzie Monte Carlo w latach 1975, 1976 i 1977, wszystkie dzięki Munariemu, Stratos wygrał wydarzenie z prywatnym zespołem Chardonnet jeszcze w 1979 roku.
Lancia Stratos Zero (lub 0) wyprzedziła prototyp Lancii Stratos HF o 12 miesięcy i po raz pierwszy została zaprezentowana publiczności na Salonie Samochodowym w Turynie w 1970 roku. Futurystyczne nadwozie zostało zaprojektowane przez Marcello Gandiniego, głównego projektanta w Bertone, i posiadało silnik 1.6 L Lancia Fulvia V4. Lancia Stratos HF Zero była wystawiana w muzeum Bertone przez wiele lat. W 2011 roku została sprzedana na aukcji we Włoszech za 761 600 euro. Była eksponowana na wystawie „Sculpture in Motion: Masterpieces of Italian Design” w Petersen Automotive Museum w Los Angeles. Była w High Museum of Art w Atlancie na wystawie „Dream Cars” w 2014 roku, wypożyczona z kolekcji XJ Wang z Nowego Jorku.
Nadwozie samochodu ma kształt klina i jest wykończone w charakterystycznym pomarańczowym kolorze. Jest niezwykle krótki (3,58 m (141 cali)) i wysoki (84 cm (33 cale)), a z wersją produkcyjną ma niewiele wspólnego. Zero pojawił się w filmie Michaela Jacksona Moonwalker z 1988 roku.
Komentarze
Prześlij komentarz