Lancia Delta HF to samochód rajdowy grupy A zbudowany dla Martini Lancia przez Lancię do rywalizacji w Rajdowych Mistrzostwach Świata. Jest oparty na samochodzie drogowym Lancia Delta i zastąpił Lancię Delta S4. Samochód został wprowadzony na sezon Rajdowych Mistrzostw Świata 1987 i zdominował Mistrzostwa Świata, zdobywając łącznie 46 zwycięstw w WRC i zdobywając mistrzostwo konstruktorów rekordowe sześć razy z rzędu od 1987 do 1992 roku, oprócz tytułów mistrzowskich kierowców dla Juhy Kankkunena (1987 i 1991) i Mikiego Biasiona (1988 i 1989), co uczyniło Lancię najbardziej utytułowaną marką w historii WRC, a Deltę najbardziej utytułowanym samochodem.
W drugiej części sezonu 1991 Lancia opracowała Delta HF integrale „Evoluzione” (Abarth SE050), czasami nazywany „Deltona” lub „Super Delta”, który zadebiutował w Monte Carlo w 1992 roku. Ta ostateczna ewolucja, z sztywniejszym nadwoziem, szerszymi nadkolami, większymi kołami i hamulcami, ulepszonym zawieszeniem i aerodynamiką oraz mocniejszym silnikiem, miała być o 5-6% szybsza w większości przypadków niż samochód 16v. Jednak reprezentowała ona najwięcej, co można było wyciągnąć z projektu, który był zasadniczo przestarzały i bez planowanego następcy Lancia oficjalnie wycofała się z rajdów pod koniec 1991 roku. Przez kolejne dwa sezony samochody były prowadzone przez półprywatny zespół Jolly Club, choć początkowo z ciągłym wsparciem fabryki.
Komentarze
Prześlij komentarz